تحلیلگران و مفسرین خارجی انصافا سر از فوتبال در نمی آورند. اگر هم درمی آورند، سر از فوتبال در بقیه نقاط جهان درنمی آورند
در تازه ترین گزارش مجله فرانتس فوتبال در مورد مهاجمان فوتبال دنیا نوشته شده «رادامل فالکائو مهاجم کلمبیایی تیم فوتبال چلسی، پنجمین مهاجم گران قیمت جهان، در 12 بازی گذشته خود تنها یک شوت داخل چهارچوب زده است؛ در این رابطه بد نیست نمونه های دیگری که در کشورمان توانستند نام و آوازه ای دست و پا کنند، خدمت این عزیزان ارائه دهیم:
اوساله
اصلا شما تعداد شوت های داخل چهارچوب را بی خیال شوید. آخر اوساله هم شد اسم؟ اوساله؟! آن وقت این جناب اوساله که به درخواست علی دایی به باشگاه پرسپولیس آمده بود نه تنها در هیچ مسابقه ای به میدان نرفت، بلکه مبتلا به هپاتیت ب هم بود و بیشتر از زمین فوتبال به بیمارستان جهت بستری شدن احتیاج داشت.
اوساله بابت صفر دقیقه بازی برای پرسپولیس مبلغ 30 هزار دلار معادل کلی علف خرس از این باشگاه دریافت کرد. البته می توانستیم با قرار دادن اوساله در ترکیب کاری کنیم که بازیکنان حریف از ترس ابتلا به هپاتیت، میدان را خالی کنند!
مرحوم ساموئل اوکویه
مرحوم اصرار زیادی داشت که در خاک ما جان به جان آفرین تقدیم کند. هیچ رقمه هم بی خیال نمی شد. بنابراین در لباس فوتبالیست وارد وارد کشورمان شد (چون در چه لباس دیگری می توانست وارد شود؟) و با پیراهن تیم سرخ پوشان دلوارافزار و به دلیل ابتلا به بیماری ایدز دار فانی را وداع گفت!
چیکو
نام این بازیکن آدم را ناخودآگاه یاد بیسکویت شکلاتی می اندازد. چند سال پیش به تیم فولاد خوزستان آمد و پس از یک فصل بدون شوت در چهارچوب، با کلی بدهی به صاحبخانه و بقال و حتی آجیل فروش محل متواری شد. حکم جلب او هم اکنون دست آجیل فروش محل است!
فابریتسیو
بازیکن برزیلی استقلال اما انصافا آدم منطقی و اهل استدلالی بود. نامبرده پس از اینکه از بی تکنیکی او انتقاد کردند پاسخ داد: «اگر تکنیک داشتم که به ایران نمی آمدم، می رفتم بارسلونا!»
کارلوس ریوه را و خوزه تورس
این دو پانامایی در سال 84 به پرسپولیس علی پروین آمدند. آنها جمعا یک بازی برای این تیم انجام دادند و به دلیل کهولت سن و دلتنگی نوه هایشان به کشورشان بازگشتند...
سان جان
نام این بازیکن انسان را یاد سایو جان یا شخصیت های سریال جومونگ می اندازد. به هر حال سان جان اهل مقدونیه بود و یک فصل برای استقلال بازی کرد و بعدا مشخص شد که در کشورش والیبالیست بوده!
سامبو جوجی
یا به قول علی آقای پروین سامبو جوجه! زمانی که به پرسپولیس آمد از ساده ترین اصول فوتبال هم بی اطلاع بود. زمانی که به او می گفتند: «چرا سانتر نمی کنی؟» به دل می گرفت و به خیال اینکه به او توهین کرده اند، با بازیکنان برخورد فیزیکی انجام می داد!
پائولو دی کارمو
زمانی که او به پرسپولیس آمد اعلام کردند که آقای گل لیگ برزیل است (ما هم که زودباور) چندی بعد مشخص شد که او یک بار در محل توانسته توی استپ هوایی برنده شود و نهایتا با صرف فعل چاپیدن از تیم پرسپولیس به شغل کفترفروشی در برزیل روی آورد.
جان دی نگودی
یکی از تاریخ سازترین بازیکنان خارجی لیگ ایران که نامش ترجمه «جان من نگو دیگه!» بود، به دو دلیل مشهور شد. اول اینکه نمی توانست جلوی خودش را بگیرد و هر جا که گیر می افتاد پس از کمی این پا و آن پا کردن محلی را پیدا می کرد و یک بار هم به روش قداره کشان کپرآباد یک مینی بوس آدم اعم از بازیکنان تیم مقابل، داور و مسئولین مسابقه را کتک زد. نامبرده احتمالا این روزها در کشورش به شغل شریف شر خری مشغول شده است.
پی نوشت
برخی از این بازیکنان بین المللی حتی در اینترنت عکس هم ندارند؛ بنابراین فراخور حال شان عکس مرتبط انتخاب کردیم!
اوساله
اصلا شما تعداد شوت های داخل چهارچوب را بی خیال شوید. آخر اوساله هم شد اسم؟ اوساله؟! آن وقت این جناب اوساله که به درخواست علی دایی به باشگاه پرسپولیس آمده بود نه تنها در هیچ مسابقه ای به میدان نرفت، بلکه مبتلا به هپاتیت ب هم بود و بیشتر از زمین فوتبال به بیمارستان جهت بستری شدن احتیاج داشت.
اوساله بابت صفر دقیقه بازی برای پرسپولیس مبلغ 30 هزار دلار معادل کلی علف خرس از این باشگاه دریافت کرد. البته می توانستیم با قرار دادن اوساله در ترکیب کاری کنیم که بازیکنان حریف از ترس ابتلا به هپاتیت، میدان را خالی کنند!
مرحوم ساموئل اوکویه
مرحوم اصرار زیادی داشت که در خاک ما جان به جان آفرین تقدیم کند. هیچ رقمه هم بی خیال نمی شد. بنابراین در لباس فوتبالیست وارد وارد کشورمان شد (چون در چه لباس دیگری می توانست وارد شود؟) و با پیراهن تیم سرخ پوشان دلوارافزار و به دلیل ابتلا به بیماری ایدز دار فانی را وداع گفت!
چیکو
نام این بازیکن آدم را ناخودآگاه یاد بیسکویت شکلاتی می اندازد. چند سال پیش به تیم فولاد خوزستان آمد و پس از یک فصل بدون شوت در چهارچوب، با کلی بدهی به صاحبخانه و بقال و حتی آجیل فروش محل متواری شد. حکم جلب او هم اکنون دست آجیل فروش محل است!
فابریتسیو
بازیکن برزیلی استقلال اما انصافا آدم منطقی و اهل استدلالی بود. نامبرده پس از اینکه از بی تکنیکی او انتقاد کردند پاسخ داد: «اگر تکنیک داشتم که به ایران نمی آمدم، می رفتم بارسلونا!»
کارلوس ریوه را و خوزه تورس
این دو پانامایی در سال 84 به پرسپولیس علی پروین آمدند. آنها جمعا یک بازی برای این تیم انجام دادند و به دلیل کهولت سن و دلتنگی نوه هایشان به کشورشان بازگشتند...
سان جان
نام این بازیکن انسان را یاد سایو جان یا شخصیت های سریال جومونگ می اندازد. به هر حال سان جان اهل مقدونیه بود و یک فصل برای استقلال بازی کرد و بعدا مشخص شد که در کشورش والیبالیست بوده!
سامبو جوجی
یا به قول علی آقای پروین سامبو جوجه! زمانی که به پرسپولیس آمد از ساده ترین اصول فوتبال هم بی اطلاع بود. زمانی که به او می گفتند: «چرا سانتر نمی کنی؟» به دل می گرفت و به خیال اینکه به او توهین کرده اند، با بازیکنان برخورد فیزیکی انجام می داد!
پائولو دی کارمو
زمانی که او به پرسپولیس آمد اعلام کردند که آقای گل لیگ برزیل است (ما هم که زودباور) چندی بعد مشخص شد که او یک بار در محل توانسته توی استپ هوایی برنده شود و نهایتا با صرف فعل چاپیدن از تیم پرسپولیس به شغل کفترفروشی در برزیل روی آورد.
جان دی نگودی
یکی از تاریخ سازترین بازیکنان خارجی لیگ ایران که نامش ترجمه «جان من نگو دیگه!» بود، به دو دلیل مشهور شد. اول اینکه نمی توانست جلوی خودش را بگیرد و هر جا که گیر می افتاد پس از کمی این پا و آن پا کردن محلی را پیدا می کرد و یک بار هم به روش قداره کشان کپرآباد یک مینی بوس آدم اعم از بازیکنان تیم مقابل، داور و مسئولین مسابقه را کتک زد. نامبرده احتمالا این روزها در کشورش به شغل شریف شر خری مشغول شده است.
پی نوشت
برخی از این بازیکنان بین المللی حتی در اینترنت عکس هم ندارند؛ بنابراین فراخور حال شان عکس مرتبط انتخاب کردیم!
